God plans the way for all and he has a plan for all before we even start fooling around with it. He knows the way and He direcs it. I wish people can stop deciding there fate and just ask God to show them!
2Tim1:9
Thursday, April 17, 2008
Tuesday, April 15, 2008
Na elke afdraand is daar 'n opdraand
Tot 'n paar jaar gelede het ek geglo dat daar net een afdraand is en 'n moerse groot opdraand. Die jaar het ek dit al hoe meer geglo, maar vandag het daai redinasie verander en ek begin wonder of daar nie wel dalk weer 'n afdraand is na 'n opdraand. Eintlik al wat ek oor gewonder het vandag...
Vandag was een van daai weird dae wat ek weird goed gedoen het en weird goed beleef het. Een van die weird goed wat ek gedoen het was ek het 8 paperclips gevat en dit gebuig in verskillende vorme terwyl ek geloop en stap het. Na 'n ruk het ek besef dat die paperclips almal lyk na engeltjies. Vir 'n ruk het ek daarna gestaar en besef agter elke vormpie is daar 'n storie. Die storie is seker my geheim en die een wat dit gesien het. Maar 'n storie met baie kante het ontwikkel uit 8 paperclips.
My weird dag is nog nie om nie en ek kan nie wag om te sien hoe dit gaan eindig nie.
Vandag was een van daai weird dae wat ek weird goed gedoen het en weird goed beleef het. Een van die weird goed wat ek gedoen het was ek het 8 paperclips gevat en dit gebuig in verskillende vorme terwyl ek geloop en stap het. Na 'n ruk het ek besef dat die paperclips almal lyk na engeltjies. Vir 'n ruk het ek daarna gestaar en besef agter elke vormpie is daar 'n storie. Die storie is seker my geheim en die een wat dit gesien het. Maar 'n storie met baie kante het ontwikkel uit 8 paperclips.
My weird dag is nog nie om nie en ek kan nie wag om te sien hoe dit gaan eindig nie.
Tuesday, April 8, 2008
Deur ander te voel
Hoe kry ‘n mens dit reg om soms jou hart te laat breuk oor wat in ander se oe sigbaar is, of wat ander sê al sê hul dit nie regtig hardop nie, maar tussen die lyne skree die woorde na jou. Hoekom effekteer ander se situasies ‘n mens dat jy kan sien en voel wat hul voel en wil wegvat en help “cope” met wat hul pla, maar tog bly jy onbetrokke want jy weet ander help is nie uitweg.
En dan kom die besef tot realiteit dat jy nie jouself kan help nie en daarom ook nie ander nie. Maar tog het my hart koud geraak met ‘n emosie wat ek nie kon plaas en nou wonder ek wanneer dit gaan kwyn. Die gevoel raak soos om in iemand anders se skoene te staan en die skoene is te klein maar jy het dit nodig en daarom moet jy loop in daai klein skoentjies tot jy by ‘n groter paar kom. En die groot ding is, die afstand wat jy moet loop is onbekend, of daar heuwels of kranse is ook onbekend, of daar dorings is-is moontlik, maar ook nie bekend.
My hart is in ‘n koue greep en ek dink dis meegevoel maar tog dink ek die vrees daarin is omdat ek nie wil wees waar ek miskien oppad is heen. Dis soos trein ry in die aand en jy hoor net die trein en buite is dit koud en donker en jy weet jy is erens in die Vrystaat of Noord-Kaap in die hartjie van die winter, maar jy het nie ‘n benul waar nie. Nou en dan vlieg ‘n dorp naam verby maar dit skep geen indruk, geen herhinnering en jy wag angstig vir die stop en wonder waar dit gaan wees. Kort-kort steek jy jou kop by die venster uit om te kyk of jy iets sien wat bekend is, maar daar is niks. Die gevoel van onsekerheid vreet jou op en dan onthou jy ‘n storie wat jou ouma jou vertel het van ‘n plekkie in die Vrystaat en eweskielik kom herhinneringe terug na jou en jy weet waarheen jy oppad is. Angs pak jou beet, want jy weet dis nie die plek waar jy wil wees nie, en die tyd is ook nie nou nie. Maar tog is die trein aan die loop en jy kan of die ry geniet of jy kan spring. Een van die keuses is die beter een, maar albei is moeilik!
Geen keuse wat ooit regtig die moeitewerd is, is maklik nie! En daarom is dit soms goed om diep te dink voor jy iets doen en soms beter om net te doen. Met skokende realiteit het ek dit besef en laat in die aand baie spontaan my hart geheim gedeel met iemand baie na aan my hart(dit gebeur min). Maar dit was uit en uit die moeitewerd, eerlikheid is altyd en liefde ook.
En daai ander gevoel wat ek gevoel het en steeds doen is sterker, maar ek verkies die gevoel bo die gevoel van leegte en bo die gevoel van koud wees.
Vir ‘n roos met dorings is my hart sagter as chocolate en my liefde brand dieper as die diepste diep en my steek sweer nie en my reuk kalmeer jou. En my doel is nie om mooi te lyk nie, maar iemand goed te laat voel.
En dan kom die besef tot realiteit dat jy nie jouself kan help nie en daarom ook nie ander nie. Maar tog het my hart koud geraak met ‘n emosie wat ek nie kon plaas en nou wonder ek wanneer dit gaan kwyn. Die gevoel raak soos om in iemand anders se skoene te staan en die skoene is te klein maar jy het dit nodig en daarom moet jy loop in daai klein skoentjies tot jy by ‘n groter paar kom. En die groot ding is, die afstand wat jy moet loop is onbekend, of daar heuwels of kranse is ook onbekend, of daar dorings is-is moontlik, maar ook nie bekend.
My hart is in ‘n koue greep en ek dink dis meegevoel maar tog dink ek die vrees daarin is omdat ek nie wil wees waar ek miskien oppad is heen. Dis soos trein ry in die aand en jy hoor net die trein en buite is dit koud en donker en jy weet jy is erens in die Vrystaat of Noord-Kaap in die hartjie van die winter, maar jy het nie ‘n benul waar nie. Nou en dan vlieg ‘n dorp naam verby maar dit skep geen indruk, geen herhinnering en jy wag angstig vir die stop en wonder waar dit gaan wees. Kort-kort steek jy jou kop by die venster uit om te kyk of jy iets sien wat bekend is, maar daar is niks. Die gevoel van onsekerheid vreet jou op en dan onthou jy ‘n storie wat jou ouma jou vertel het van ‘n plekkie in die Vrystaat en eweskielik kom herhinneringe terug na jou en jy weet waarheen jy oppad is. Angs pak jou beet, want jy weet dis nie die plek waar jy wil wees nie, en die tyd is ook nie nou nie. Maar tog is die trein aan die loop en jy kan of die ry geniet of jy kan spring. Een van die keuses is die beter een, maar albei is moeilik!
Geen keuse wat ooit regtig die moeitewerd is, is maklik nie! En daarom is dit soms goed om diep te dink voor jy iets doen en soms beter om net te doen. Met skokende realiteit het ek dit besef en laat in die aand baie spontaan my hart geheim gedeel met iemand baie na aan my hart(dit gebeur min). Maar dit was uit en uit die moeitewerd, eerlikheid is altyd en liefde ook.
En daai ander gevoel wat ek gevoel het en steeds doen is sterker, maar ek verkies die gevoel bo die gevoel van leegte en bo die gevoel van koud wees.
Vir ‘n roos met dorings is my hart sagter as chocolate en my liefde brand dieper as die diepste diep en my steek sweer nie en my reuk kalmeer jou. En my doel is nie om mooi te lyk nie, maar iemand goed te laat voel.
Subscribe to:
Posts (Atom)