In die donker-donker van my kamer
hoor ek die stil-stil verraai van die nag aankom
Ek maak myself klein
Klim onder my bed in
Ek krul op in 'n klein bolletjie
En probeer sover as moontlik van die opening af wegkruip
Ek knuip my oë stuif toe
"Miskien as ek bid sal hy weg gaan"
Die nag se donker raak stil en die verraai stap nader
Ek kan die nikotien van sy vingers ryk
Ek knuip my oë stuiwer toe
Probeer nie asemhaal nie
My hartklop verraai my
Ek kan niks hoor, net: "doef, doef, doef"
My hart maak so 'n groot lawaai dat ek glo my broer in die ander kamer kan dit hoor
Hy soek my
Die kas deur maak hy oop
Ek hoor hom voel in die kas en tussen my klere
Toe
stop my hart
Hy draai na die bed
Ek sien sy voete
Ek sien hoe hy buk
En ek sien sy arms, sy kop
My hart sit in my keel
Ek het geen stem, geen asem
EK knuip my oë weer toe
Miskien kan hy my nie sien as ek hom nie kan sien
En toe
Ek hoor die lig van die nag nader kom
Die lig hoes in die gang
Dis my Mamma
Die donker man staan op
Hy skuil in die skadu tot hy hoor my Mamma is om die hoek
dan loop hy vinnig na die badkamer
Maak asof hy daar is
My hart gee 'n hop van verligting
Ek kan huil
Ek kan skreë
Maar niks
Ek sê niks
EK dink baie
My gedagtes skreë: "Eendag as ek groot is gaan ek jou dood skiet"